The Image of Contemporary Iranian painting at Post-Islamic Revolution ‎Cultural-Artistic ‎Journals (‎‏1981-2013)

Document Type : Research Paper

Author

Associate Professor, Department of Art Research, Research Institute of Culture, Art and Communication, Tehran, Iran.

Abstract

 
 
After the triumph of Islamic revolution, the paradigm of modernism, which had previously dominated the Iranian art scene under the Pahlavi regime, underwent a radical shift. Traditional Iranian arts, including Iranian painting (Miniature), were now regarded as emblematic of contemporary Iranian art. The discursive signifiers of revolutionary art were the challenge between Traditional Iranian art and the Western art, as well as the intricate interplay between artistic form and meaning. This revolutionary art endeavored to craft a new form of contemporary Iranian art aligned with Iranian-Islamic culture. Amidst the ongoing discourse between modernist and traditional art, the terms "modernism," "traditionalism," and "neo-traditionalism" surfaced. Simultaneously, the fundamentals of religious arts were elucidated and articulated for artists in response to the exigencies of the contemporary era. Thus, this positioning of religious arts laid the groundworks for art journals and institutions to consider painting as the means of investigating the identity of contemporary art.
The concept of "modernism" in traditional painting, miniature in particular, was so legitimized during the post-revolution traditionalism paradigm that it implied the adoption of a contemporary lexicon to interact with the audience of revolutionary art in Iran and the world.
Traditionalist publications, conscious of revitalizing Iranian artistic traditions, directed a special spotlight on Iranian painting (miniature). By referencing Islamic painting's cultural and artistic heritage, these magazines sought to formulate a novel language of expression rooted in the revolutionary art movement. Conversely, magazines aligned with "modernism" paradigm considered traditional arts, including Iranian painting, belonging to the glorious past, and not to the contemporary era.
This paper aims to describe the concept of contemporary Iranian painting in the contents of 12 specialized artistic or cultural-literary journals: Faslname Honar, Keyhane Farhangi, Soure, Honare Moaser, Honarhaye ‎Tajassomi, Binab, ‎Tandis, Golstane Honar, Adabestane Farhang & Honar, Kelk, ‎Adineh & Donyaye Sokhan. The research endeavors to address the following query: How has the portrayal of contemporary Iranian painting been constructed within post-Islamic revolution cultural-artistic journals?  
Reviewing the ‎data from selected texts, this study extracts and analyzes the recurring themes related to Iranian painting across these twelve journals published over approximately three decades (1981-2013) post the Islamic revolution.This issue is important for understanding the current situation of the Iranian painting as a cultural asset and to achieve its contemporary language.
In this research, the data has been purposefully collected and analyzed by thematic analysis method through the study of documents that have played a role in the construction of the image of miniature in the Iranian post-revolution art.
The theoretical framework of this research draws from theories concerning the contemporaneity of art.  "Contemporary" is a concept contingent upon temporal definitions, each shaping a unique interpretation of contemporaneity. Philosophical perspectives on "contemporaneity" inform the understanding of contemporary miniature painting within the modernity and postmodernity intellectual paradigms.
According to Kandinsky, every art work is a child of its "time" and every cultural era creates its own special art which is unrepeatable. From his viewpoint, time and place are considered two outstanding factors in determining the artist's relationship with contemporaneity, which ends to a structure in artistic style to distinguish any art era from other eras, based on the "artist's point of view".
The findings of this research underscore that the concern for "identity and contemporaneity" within post-Islamic revolution Iranian painting engaged intellectual discussions in cultural-artistic journals, resulting in a spectrum of perspectives. These viewpoints range from considering contemporary miniature as an eternal art rooted in historical truths to perceiving it as belonging to a bygone civilization incongruent with the "modern" epoch.
These Diverse ideas fluctuate from the two points of view; one concerning this art eternal, and the other considering it as dedicated to a vanished civilization.
 
The study unveils the existence of diverse constructions of contemporary Iranian painting across three paradigms: "traditionalism," "neo-traditionalism," and "modernism." The prevalent global language of art and the prevailing zeitgeist influenced the distinct images crafted within each paradigm. While modernism and neo-traditionalism conceive contemporary arts as reflective of the modern era, traditionalist magazines position contemporary miniature painting within the context of globalized contemporary art.
The analysis of themes in this article showed that the nature and identity of Iran's contemporary painting and its perspective in 6 specialized art magazines " Faslname Honar, Honare Moaser, Honarhaye ‎Tajassomi, Tandis Golstane Honar,and Adabestane Farhang & Honar" and 6 art-cultural magazines "Keyhane Farhangi, Soure, Binab, Kelk, ‎Adineh and Donyaye Sokhan " is ambiguous.
As a result, different ideas of contemporary Iranian painting were constructed out of 3 paradigms: "traditionalism, neo-traditionalism and modernism", which are different in each paradigm according to its view to universal language of art, era and time.
In the modernism and neo-traditionalism paradigms, which contemporary arts are "modern-day" arts, it seems that the idea of ​​contemporary miniature was embodied in an image that became homogenous with the dominant art of this era - that is, the modern and postmodern art of the West.
Honare Moaser, Honarhaye ‎Tajassomi, Tandis, Adabestane Farhang & Honar, Kelk, ‎Adineh & Donyaye Sokhan journals, by considering the traditional principles of this art, described its contemporaneity in accordance with globalized contemporary art.
On the other hand, by adopting a theoretical approach, the magazines inclined to the traditionalism paradigm, based on the belief in eternal time and the stream of the remaining time in various historical eras, including the current era, formed the concept of contemporary miniature in a distinct image. By referring to the trans- temporal truth of miniature and the discovery of its forgotten language, it is possible to create a language could communicate to art of the world based on the "trans temporal-eternal" nature of this art.
Faslname Honar, Keyhane Farhangi, Golstane Honar, Soure and Binab journals have been more aligned with this theoretical approach.
In a general view, constructing a coherent image of contemporary miniature was not formed in any of the two mentioned approaches. The clash of opinions in this regard did not approach to a specific direction. one reason is the gradual decrease in the publication of specialized non-academic cultural-artistic journals, as a mean for elite thinking to raise fundamental questions concerning the identity of Iranian contemporary art and exploring to find their answers.
 

Keywords

Main Subjects


منابع
آژند، یعقوب ‏‏(1384). سیمای سلطان‌محمد تبریزی در منابع دوره صفوی و سلطان محمد مصور «شیر بیشۀ تصویر»‏،‏ فصلنامه هنر، شماره 63، 76- 97.  
آژند، یعقوب ‏‏(1385). معرفی محمد سیاه‌قلم و غیاث‌الدین محمد نقاش، هنرهای تجسمی،‏ شماره 24، 28- 33.
آژند، یعقوب ‏‏(1386). مکتب نگارگری بخارا، هنرهای تجسمی، شماره 26، 28- 33.
آغداشلو، آیدین ‏(1372). گفتگو با هنرمند‏، هنر معاصر، شماره 2، 49.
آگامبن، جورجو (1389). آپاراتوس چیست؟، ترجمه یاسر همتی، تهران: رخداد نو.
آیت‌اللهی، حبیب‌الله (1379). جلوه ناب هنر ایرانی در مینیاتورهای شاه طهماسبی‏، هنرهای تجسمی،‏ شماره 10، 90-95.
ابراهیم، محسن ‏(1374). نگاهی به دومین نمایشگاه دوسالانه نگارگری ایرانی– اسلامی‏، فصلنامه هنر، شماره 28، 379- 384.
احسنت، ستاره و استخریان حقیقی، امیررضا (1401). نقش زمان و نسبت آن با رویکرد درزمانی و هم‌زمانی در مکتب نگارگری شیراز، جلوه هنر، شماره 34، 7- 23. 
احمد‌زاده، سعادت ‏‏(1390). تحقیقی در کتاب‌شناسی نگارگری سی‌ساله اخیر ایران، فصلنامه هنر، ‏شماره 83 و 84، 93- 108.
احمدیان شیجانی، مهدی (1393). نقد کتاب: تقدس‌زدایی از هنر برآمده از تفکر عرفانی و نظرگاه دانتو در باب قواعد هنر؛ با مطالعه موردی کتاب هنر معاصر، تندیس، شماره 282، 30.
اخوت، محمد‌رحیم (1377). نقدی بر نقاشی‌های شیوا بنی‌فاطمی‏، کلک، شماره 100، 142- 143.
استالابراس، جولیان (1397). هنر نخبه در عصر پوپولیسم، ترجمه نغمه یزدان‌پناه، حرفه هنرمند، شماره 73، 2- 30.
اسحاق‌پور، یوسف (1382). نگارگری ایرانی رنگ‌های نور آینه و باغ‏، ترجمه جمشید ارجمند، فصلنامه هنر، شماره 57، 30- 53.
افتخاری، سیدمحمود (1369-1368). گوشه‌نشین خلوت هنر، سیری در زندگی و آثار کلارا آبکار، بانوی هنرمند عرصه نگارگری ایران، فصلنامه هنر، شماره 18، 150.
افتخاری، سید محمود (1371). کیمیاگر نقش و رنگ، به یاد استاد ابوطالب مقیمی، فصلنامه هنر، شماره 22، 23- 28.  
افتخاری، سیدمحمود‏ (1372الف). یادگار هنر: استاد هادی تجویدی، نخستین معلم مینیاتور، فصلنامه هنر، شماره 23، 9- 18.
افتخاری، سیدمحمود ‏(1372ب). جسارت و واقع‌بینی، نه سنت‌شکنی‏، فصلنامه هنر، شماره 23، 288- 290.
افتخاری، سیدمحمود (1373-1372). به یاد استاد حسین الطافی، نگارگر مینیاتور و گل و مرغ، فصلنامه هنر، شماره 24، 103.
افروغ، محمد ‏‏(1378). جست‌و‌جوی عشق در نگارگری ایرانی–اسلامی،‏ کیهان فرهنگی، شماره 264 و 265، 80- 93.
امامی، کریم ‏(1373). بازگشت شاهنامه شاه طهماسبی‏، کلک، شماره 53، 11- 21.
امامی، کریم ‏(1374). فهرست حضور و غیاب برای مینیاتورهای شاهنامه شاه طهماسبی‏، کلک، شماره 67، 164-177.
ایزدیاری، سودابه (‏1398‏). زمان آگاهیِ مدرن در کانت و هگل، پایان‌نامه کارشناسی ارشد فلسفه، قزوین: ‏دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه بین‌المللی امام‌خمینی (ره).
بشیری‏، یحیی ‏(1366). معرفی نمایشگاه نقاشی نامی پتگر، آدینه، شماره 11، 32.
بلخاری‌قهی، حسن و رمضان‌ماهی، سمیه ‏(1391). تحلیل شمایل‌های آتش در نگارگری ایرانی– اسلامی، بیناب، ‏شماره 21، 123- 152.  
بنی‌اسدی، محمدعلی‏ ‏(1373). پویه در مرز کهن مایگی و نو‌یافتگی‏، کیهان فرهنگی، شماره 115، 82.
بهرامی‏، مهین ‏(1366). معرفی نمایشگاه، آدینه، شماره 6، 4.
بی‌نا (1361). مینیاتور، از سنت تا بدعت، گفتگو با محمدباقر آقامیری، فصلنامه هنر، شماره 2، 138- 141.
بی‌نا (1363الف). سیری بر نمایشگاه آثار هنرمندان در موزه هنرهای معاصر: بدایعی در پهنه زندگی، فصلنامه هنر، شماره 7، 154- 165.
بی‌نا (1363ب). استاد جزی‌زاده تذهیب‌نگار، مینیاتوریست، طراح قالی، کیهان فرهنگی، شمارة 8، 48.
بی‌نا (1364الف). خانم زینت امامی، هنرمند مینیاتور و هنرهای وابسته به آن، کیهان فرهنگی، شمارة 22، 48.
بی‌نا (1364ب). ملیح ناصری و طرح های اسلیمی، کیهان فرهنگی، شماره 24، 48.
بی‌نا (1364ج). استاد محمود فرشچیان هنرمند بزرگ مینیاتور، کیهان فرهنگی، شماره 19، 48.
بی‌نا (1364د). خوشا جوانی که وقف هنر کردم، گفتگو با زینت‌السادات امامی، فصلنامه هنر، شماره 8، 136- 141.  
بی‌نا (1364هـ). آدینه، شماره 2، 4.‏
بی‌نا (1365الف). عیسی آلفته و نقاشی بهار، کیهان فرهنگی، شماره 25، 48.
بی‌نا (1365ب). محمدباقر آقامیری نقش‌آفرین مینیاتور و تذهیب، کیهان فرهنگی، شماره 31، 48.
بی نا (1367الف). مجید مهرگان، استاد نقاشی ایرانی، کیهان فرهنگی، شماره 50، 64- 65.
بی‌نا (1367ب). برداشتی از حافظ در مینیاتورهای مهین افشان پور، کیهان فرهنگی، شماره 56، 104.
بی‌نا‏ (1368الف). برگی از شاهنامۀ فردوسی‏‏، سوره، شماره 7، 40.
بی‌نا (1368ب). علیجان‌پور: تحول در مینیاتور، بی‌نیاز از اصالت نیست، کیهان فرهنگی، شماره 66، 72- 73.  
بی‌نا (1368ج). فرهاد لاله‌دشتی، هنرمند مینیاتور، کیهان فرهنگی، شماره 69، 64.
بی‌نا (1371). هنر نگارگری، قرابت حکمت و هنر، گفتگو با اردشیر مجرد تاکستانی، کیهان فرهنگی، شماره 87، 66.
بی‌نا (1372ج). سرمقاله، هنر معاصر، شماره 1، 3.
بی‌نا (1373الف). آب کم جو، تشنگی آور به‌دست، ادبستان فرهنگ و هنر، شماره 55، 37- 39.
بی‌نا (1373ب). آثار فیروزه صابری در نگارخانه سبز‏، آدینه، شماره 49، 47.
بی‌نا (1375). تعلیق و فضای چندساحتی نقاشی معاصر‏، آدینه، شماره 112، 12- 17.
بی‌نا (1376). رویدادهای فرهنگی ایران و جهان، کیهان فرهنگی، شماره 132، 82-83.
بی‌نا (1390). محمدعلی رجبی در یک نگاه، سوره، شماره 56 و 57، 72.
پاپا دوپولو، آلکساندر (1361). مینیاتور، تصویرسازی عالمی کوچک برای انسان، فصلنامه هنر، شماره 2، 70‏‏.  ‏
پاپا دوپولو، آلکساندر (1362). جادوی رنگ در مینیاتور‏، فصلنامه هنر، شماره 4، 86- 103.
پاپا دوپولو، آلکساندر (1362- 1363). تلخیصی از تحقیقات آلکساندر پاپا دوپولو درباره مینیاتور: عرفان شهرودی در مینیاتور، فصلنامه هنر، شماره 5، 94- 109.
‏پروهان، مرضیه ‏(1371). استاد هادی تجویدی: حلقه اتصال هنر نگارگری سنتی به نسل امروز، ادبستان فرهنگ و هنر، شماره 39، 24- 27.
پلنگی، ناصر ‏(1372). میراث معنوی هنر‏، هنر معاصر، شماره 1، 20- 21.
پولیاکوا، ی. ا. و رحیمووا، ز. ای‏ (1375). ترسیم انسان در نقاشی ایرانی‏‏، ترجمۀ زهره فیضی،‏ سوره، شماره 70، 66.
تجویدی، علی‌اکبر (1379). نقاشی ایرانی از کهن‌ترین زمان تا دوره صفویه‏، فصلنامه هنر، شماره 57، 102- 121.
جلالی‌جعفری، بهنام (1379). معنویت در طبیعت بی‌جان: نگارگری ایرانی– اسلامی‏، فصلنامه هنر، شماره 46، 101- 107.  
حاتم، غلامعلی (1374- 1375). نگاهی به هنر نگارگری ایران، فصلنامه هنر، شماره 30، 207- 220.  
حاج سیدجوادی، سیدکمال (1362 و 1363). سیری پیرامون پیدایش نگارگری در سرزمین‌های اسلامی: فرامین اسلام در شکوفایی هنر نگارگری‏، فصلنامه هنر، شماره 5، 240- 245.
حسینی، عباس ‏‏(1388). میرسیدعلی روایت‌گر زندگی عامه، فصلنامه هنر، شماره 81، 137- 159.
حسینی، مهدی (1371). نگارگری دوره زند و قاجار‏، فصلنامه هنر، شماره 22، 49- 70.
حسینی، مهدی‏ (1377). مدرنیسم پنهان در نگاره‌های سده سیزدهم هجری قمری‏، هنرهای تجسمی،‏ شماره 3، 53- 63. 
حسینی، مهدی ‏‏(1384). معمای لاینحل استاد محمد سیاه قلم، گلستان هنر، شماره 1، 93-100.
حسینی، مهدی ‏‏(1385). معرفی نسخه مصور مونس‌الاحرار، گلستان هنر،‏ شماره 6، 115- 122.  
حسینی، مهدی؛ مجرد تاکستانی، اردشیر و مرآتی، رامین ‏‏(1388). نگارگری امروز، تندیس، شماره 146، 10- 11.
حسینی‌راد، عبدالمجید (1377). شکل‌های هنر سنتی و نقاشی معاصر ایران‏، هنر معاصر،‏ شماره 2، 135- 146
حلیمی، محمدحسین‏ (1368). بارگاه کیومرث‏، سوره، شماره 1، 36- 40.
خامنه‌ای، سیدعلی (1372). سرمقاله: بیانات مقام معظم رهبری پس از بازدید از اولین نمایشگاه نگارگری اسلامی، ایرانی در جمع اساتید و هنرمندان، فصلنامه هنر، شماره 23، 5- 8.
خرمی‌نژاد، جمال‌الدین ‏(1372). در آثار استاد کریمی پیوند تاریخی مینیاتور قطع نشد‏، فصلنامه هنر، شماره 23، 291- 294. 
خزایی، محمد (1378). رستاخیزی مجدد در هنر ایران: همچون آتش زیر خاکستر‏، هنرهای تجسمی، ‏شماره 7، 72- 79. 
خزایی، محمد (1379). طراحی‌های دیوان سلطان احمد جلایر شاهکار هنر نگارگری ایران، هنرهای تجسمی،‏ شماره 8، 18- 27.
‏داداشی، ایرج (1389). درآمدی بر مساله زمان و مکان در نگارگری ایرانی با توجه به نظریات تاج‌الدین اشنوی‏، بیناب، شماره 17، 60-52.
دالوند، احمدرضا‏ ‏(1370). نقد نمایشگاه شیوا بنی‌فاطمی‏، آدینه، شماره 59، 49.
ذابح، ابوالفضل (1363). طلائی، شنگرف، سبز زنگاری‏، فصلنامه هنر، شماره 6، 118- 139.
ذابح، ابوالفضل ‏(1365). قلمدان و قلمدان‌سازی، دنیای سخن، شماره 2، 4.
ذکاء، یحیی ‏(1374). ماجرای خرید شاهنامه شاهی (شاهنامه هوتن)‏، کلک، شماره 68، 69 و 70، 134- 152.
رجبی، محمدعلی (1372). میراث فرهنگ شرق، کیهان فرهنگی، شماره 103، 114.
رجبی، محمدعلی (1380). نگارگری ما را به محضر تاریخ می‌برد‏، هنرهای تجسمی،‏ شماره 12، 40.
رجبی، محمدعلی ‏‏(1386). به سمت هنر حقیقی بازمی‌گردیم، هنرهای تجسمی،‏ شماره 27، 30- 37.
رحمتی، حمید ‏(1370). این همه ناهماهنگی، نمایشگاهی در موزه هنرهای معاصر‏، آدینه، شماره 22، 50- 52.
رضاپور، مهران ‏‏(1390). گره نگارگری همچنان کور - به بهانه برگزاری هشتمین دوسالانه نگارگری ایران، تندیس، شماره 213، 8.
رضی‌زاده، رضیه ‏‏(1384). در شیوه و مکتب نگاره‌های خاوران‌نامه، گلستان هنر، ‏شماره 2، 58- 69.
روحبخش، جعفر ‏(1367). این است گویای بی‌زبان که منم‏، فصلنامه هنر، شماره 15، 220.
ساتون، د. (1378). تصویر شرق در آثار نقاشان غرب‏، ترجمه فرزین طالبی،‏ هنرهای تجسمی، شماره 5، 120- 127.
سجادی، سیدجعفر (1380). فرهنگ معارف اسلامی، جلد 3، تهران: کومش.
سجادی، سیدجعفر (1387). فرهنگ اصطلاحات فلسفی ملاصدرا، تهران: طبع و نشر.
سعیدی، محبوبه و کشاورز، پانته‌آ ‏(1387). طبیعت در نگارگری (با تاکید بر نگاره همای و همایون)، فصلنامه هنر، شماره 78، 194- 208.
سفیری،‌ خدیجه (1387). روش تحقیق کیفی، تهران: پیام پویا.
سهرابی، مصطفی؛ جمالپور، عباس؛ مجرد تاکستانی؛ اردشیر و موسوی، سید مجتبی (1388). بهزاد، مینیاتور ایران را نجات داد، تندیس، شماره 150، 7.  ‏
سودآور، ابوالعلا (1374- 1375). نگارگری ایران: سده دوازدهم و سیزدهم‏، ترجمه مهدی حسینی، فصلنامه هنر، شماره 28، 297- 314.  
سیف، هادی (1364). رضا عباسی، آبروی هنر صفوی‏، فصلنامه هنر، شماره 10، 94- 125.
سیف، هادی (1370). طرف چمن و طواف بستان‏، فصلنامه هنر، شماره 20، 34- 43.
شایسته‌فر، مهناز (1382). نقاشی مکتب شیراز‏، هنرهای تجسمی،‏ ‏شماره 20، 70- 81.
شایگان، داریوش (1382). تصویر یک جهان یا بحثی درباره هنر ایران‏، فصلنامه هنر، شماره 57، 16- 29.
صابری‏، فیروزه ‏(1366). معرفی نمایشگاه، دنیای سخن، شماره 10، 46.
صلیبا، جمیل و صانعی دره‌بیدی، منوچهر (1393). فرهنگ فلسفی، جلد ۱، تهران: حکمت.
طاهری، غلامعلی ‏(1372). نقاشی قهوه‌خانه‌ای‏، هنر معاصر، شماره 1، 22.
عابدی جعفری، حسن؛ تسلیمی، محمدسعید؛ فقیهی، ابوالحسن و شیخ‌زاده، محمد (1390). ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻀﻤﻮن و ﺷﺒﻜﻪ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ: روﺷﻲ ﺳﺎده و ﻛﺎرآﻣﺪ ﺑﺮای ﺗﺒﻴﻴﻦ اﻟﮕﻮﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در داده‌ﻫﺎی ﻛﻴﻔﻲ، اندیشه مدیریت راهبردی، شماره 2، 51-198.
عصمتی، حسین ‏‏(1388). تاثیر ادبیات حماسی فارسی بر نگارگری ایرانی‏،‏ گلستان هنر، شماره 15، 107- 114.
فرشچیان، محمود؛ مهرگان، مجید؛ رجبی، محمدعلی و آقا‌میری، محمد‌باقر ‏‏(1372). شکوه و شکوفایی نگارگری، کیهان فرهنگی، شماره 101، 4- 9.
فرهادپور، مراد (1384). آلن بدیو: فرآیند حقیقت، کتاب ماه ادبیات و فلسفه، شماره 89 و 90، 54-84.
فینکلدی، برند (1380). تعامل عقلانیت غربی با اندیشۀ عارفانه شرقی‏، هنرهای تجسمی، شماره 14، 60- 69.
قاضی‌زاده، خشایار ‏(1390). بررسی دو نگاره زندگی در شهر و زندگی در ییلاق از منظر میرسیدعلی، بیناب، شماره 18، 72- 85.  ‏
کاشفی، جلال‌الدین (1364). زیبایی‌شناسی هنرهای تجسمی اسلامی و هنر غرب‏، فصلنامه هنر، شماره 9، 10-37.
کاشفی، جلال‌الدین (1365-1364). هنرهای تجسمی اسلامی و هنر مدرن غرب: مینیاتورهای ایرانی و هنر انتزاعی‏، فصلنامه هنر، شماره 10، 22- 63.
کاشفی، جلال‌الدین (1365الف). مینیاتورهای معاصر ایران: سنت و بدعت، کهنه و نو در قابی از چشم‌اندازهای تازه، فصلنامه هنر، شماره 11، 88- 137.
‏ کاشفی، جلال‌الدین (1365ب). بازتاب مکاتب غربی در آثار هنرمندان ایرانی، فصلنامه هنر، شماره 12، 66- 115.
کاشفی، جلال‌الدین (1366-1365). روند سبک‌های نو در نگارگری ایران (نقاشی‌های معاصر ایران)‏، فصلنامه هنر، شماره 13، 222- 277.  
کاشفی، جلال‌الدین ‏(1367). تلفیق عناصر همگن در کالبد شکل و رنگ‏، فصلنامه هنر، شماره 15، 46- 129.
کاظم‌زاده، مژده ‏(1385). تحلیل منتخبی از نگاره‌های نسخه قصص‌الانبیاء، فصلنامه هنر، شماره 68، 122- 163.‏  
کاندینسکی، واسیلی (1381). معنویت در هنر، ترجمه هوشنگ وزیری، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
کری‌ولش، استوارت ‏(1374- 1375). نگارگری نسخ خطی در ایران‏، ترجمۀ سید محمد طریقی، فصلنامه هنر، شماره 30، 101- 168.
کریمی، علی ‏(1371). نگارگری سنتی (مینیاتور) و زیبایی‌شناسی غربی‏، ادبستان فرهنگ و هنر، شماره 32، 84- 87.
کلانتری‏، پرویز ‏(1366). نقد نمایشگاه، حفظ ارزش‌های قومی و همپایی با نقاشی مدرن، آدینه، شماره 13، 39.
کن‌بای، داریوش (1376). ابزار و مصالح نگارگر ایرانی‏، ترجمه مهدی حسینی، فصلنامه هنر، شماره 107، 34- 94.
کن‌بای، شیلا ‏‏(1384). قلم یا قلم‌مو،‏ ترجمه شروین فرید نژاد، هنرهای تجسمی،‏ شماره 22، 14- 19.
گودرزی، مصطفی ‏(1373). ضرورت رهیابی به هنر پیشرو‏، کیهان فرهنگی شماره 113، 82.
گودرزی (دیباج)، مرتضی ‏‏(1388). نگارگری امروز: باطن مهجور‌مانده، تندیس، شماره 27، 12.
مجابی‏، جواد ‏(1366). مطلقاً باید نو بود، دنیای سخن، شماره 12، 5.
مددپور، محمد (1383). نظری و تاملی در باب صورت‌های خیالی اولیای الهی در نگارگری ایرانی اسلامی‏، بیناب، شماره 7، 299-286.
مددپور، محمد (1384). راه و رسم‌های پژوهش‌های هنر اسلامی‏، بیناب،‏ شماره 9، 181- 191.
مدرسی، جواد ‏‏(1388). خوشگلی صورت و معنای معاصر، تندیس، شماره 146، 13.
مسلمیان‏، نصرت‌الله ‏(1366). نقد نمایشگاه، تکنیک قوی، اما فاقد جوهر اندیشه ایرانی، آدینه، شماره 14، 35.
مطهری، مرتضی (1371). حرکت و زمان در فلسفه اسلامی، 4 جلدی، تهران: حکمت.
ممیز، مرتضی ‏(1369). نقد نمایشگاه هنرمندان نگارگر در موزۀ هنرهای معاصر‏، کلک، شماره 9، 149- 159.
مهاجر، مصطفی‏ (1372). بهزاد و نگاره‌های او‏، سوره، شماره 11، 34- 37.  
مهدی‌زاده، علی‌رضا ‏‏(1390). مناسبت شرایط فرهنگی دوران بهزاد با هنر و خلاقیت‌اش، فصلنامه هنر، ‏شماره 83 و 84، 81- 92.
میرزاده، میرمحمود‏ ‏(1370). نگاه ویژه نگارگر به طبیعت و هستی‏، ادبستان فرهنگ و هنر، شماره 19، 79.
میرزایی، کریم ‏‏(1384). نگارگری ایران و نگارگری معاصر، تندیس، شماره 46، 6.
میرزایی‌مهر، علی‌اصغر ‏‏(1387). محمد سیاه‌قلم، حاج محمد هروی یا غیاث‌الدین محمد‌ نقاش، تندیس، شماره 123، 22- 23.  
میرزایی‌‌مهر، علی‌اصغر ‏(1391). نقاش زندگی روزمره؛ بازخوانی یک اثر از میر سیدعلی، بیناب، شماره 21، 109- 122.
میرشکاک، یوسفعلی ‏(1373). غرب‌زدگی شرق‌مابانه‏، هنر معاصر، شماره 5 و 6، 24- 35.
میرفتاح، علی (1377). باید بدانیم که در خطاییم‏، هنر معاصر، ‏ شماره 2، 24- 31.
‏میه، کاترین (1396). تاریخ و جغرافیای هنر معاصر، هنر فردا، شماره 1، 51-52.‏
نادعلیان، احمد (1377). ارزش‌های از یاد رفته‏، هنر معاصر، شماره 1، 85.
ناسی، کریستا (1378). نگارگری به مثابه هنر مینویی‏، فصلنامه هنر، شماره 40، 156- 164.
ناطقی‌فر، فاطمه (1368). طبیعت مثالی در هنر ایرانی‏، سوره، شماره 11، 36- 38.
ندرلو، مصطفی ‏‏(1386). مقدمه‌ای بر هنر تشعیر در نقاشی ایرانی،‏ هنرهای تجسمی،‏ شماره 26، 34- 37.
نصر، سیدحسین (1382). عالم خیال و مفهوم فضا در نگارگری ایرانی‏، فصلنامه هنر، شماره 57، 8- 15.
نظری، شهروز ‏‏(1384). نقاشی ایرانی و شاهکارهای نگارگری، تندیس، شماره 47، 12.
نظری، فرهاد ‏‏(1388). کاغذسازی‏‏، جواز و فن ساخت کاغذ سمرقندی، گلستان هنر،‏ شماره 16، 8- 13.
نعیمی، زهرا ‏‏(1385). نگارگری نیاز به تفکری نو، تندیس، شماره 7، 22- 23.  
نوروزی‌طلب، علیرضا‏ (1378). مبانی نظری هنر و مفاهیم نگارگری ایرانی‏، فصلنامه هنر، شماره 39، 85- 106.
هادی، محمد (1365). در سراشیبی یک انحطاط ناگزیر‏، فصلنامه هنر، شماره 12، 38- 55.
هادی، محمد (1366-1365). نخستین معلم نقاشی نوین ایران (مروری بر زندگی و آثار میرزا ابوالحسن غفاری صنیع‌الملک)‏، فصلنامه هنر، شماره 13، 102- 127.
هادی، محمد ‏(1367). اسماعیل جلایر: نگارگر قلندران و درویشان: مروری بر احوال و آثار نقاشان قرن دوازدهم و سیزدهم هجری‏، فصلنامه هنر، شماره 15، 40- 45.
هادی، محمد (1368-1369). در جمال تو چنان صورت چین حیران شد؛‏ مروری در مکاتب مینیاتور ایران (مکتب تبریز)، فصلنامه هنر، شماره 18، 26- 39.
هدایت، هادی (1364). موی قلمت تا به جهان چهره گشاد‏، فصلنامه هنر، شماره 9، 62- 75.
هدایت، هادی (1365). مروری بر احوال و آثار محمد زمان نگارگر عصر صفوی (اسیر وسوسه‌های دلباختگی و فریب)‏، فصلنامه هنر، شماره 11، 66- 87.
هزاوه‌ای، هادی (1363). اسلیمی، زبان از یادرفته‏، فصلنامه هنر، شماره 6، 90- 117.
والی‌پور، مسعود ‏(1369). سوسن‌آبادی، شاعر مینیاتورها، کلک، شماره 6، 189- 190.
واینر، فیلیپ. پی (1385). فرهنگ تاریخ اندیشه‌ها: مطالعاتی درباره گزیده‌ای از اندیشه‌های اساسی (جلد2)، ترجمه گروهی از مترجمان، تهران: سعاد.
وزیریان، علی ‏(1372). سرمقاله‏، هنر معاصر،‏ هنر معاصر، شماره 1، 3.
یزدی، میثم (1389). مبانی عرفانی رنگ در نگارگری اسلامی– ایرانی‏، بیناب، شماره 17، 24- 33.
References
 
Abedi Jafari, H., Taslimi, M. S., Faqihi, A., Sheikhzadeh, M., (2010). Topic analysis and topic network: a simple and effective method to explain existing patterns in qualitative data, Strategic management thought. (2): 51-198, (Text in Persian).
 
Agamben, G., (2011). What is apparatus? Translated by Yaser Hemmati. Tehran: Rokhdade Nou, (Text in Persian).
 
Ahmadian Shijani, M. ,(2014). Book review: de-sanctification of art arising from mystical thinking and Danto's opinion on the rules of art; with a case study of contemporary art book, Tandis Journal.(282): 30, (Text in Persian).
 
Ahsant, S., Ishtakhriane Haghighi, A.R., (2022) The Role of Time and its Relation with Synchrony and Diachrony Approach In Shiraz School of Painting, Journal of Jelve-ye Honar. (34):7-23, (Text in Persian).
 
Braun, V. & Clarke, V., (2006). “Using thematic analysis in psychology”, Qualitative Research in Psychology, (2)101-107.
 
Farhadpour, M., (2005). Alain Badiou: The Process of Truth, Monthly critical Journal of literature and philosophy, (89&90): 54-84, (Text in Persian).
 
Izadyari, S., (2019). The time of modern consciousness in Kant and Hegel, M.A thesis, Imam Khomeini International University, Faculty of Literature and Humanities, (Text in Persian).
 
Kandinsky, W., (2012). Spirituality in art, translated by Houshang Vaziri. Tehran: Printing and Publishing Organization of the Ministry of Culture and Islamic Guidance, (Text in Persian).
 
Mieh, C., (2017). Contemporary art, history and geography, translated by Mahshid Nonahali. Tehran: Nazar, (Text in Persian).
Safiri, Kh. (2008). Qualitative research method. Tehran: Payame Pouya, (Text in Persian).
 
Sajjadi, S. J., (2008). Mulla Sadra dictionary of philosophical terms. Tehran: Tabea and Nashr, (Text in Persian).
Sajjadi, S. J., (2011). Dictionary of Islamic teachings, Tehran. Kumesh, (Text in Persian).
 
Saliba, J. and Sanei Darrehbidi, M., (2014). Philosophical dictionary, vol.1. Tehran: Hekmat, (Text in Persian).
Weiner, Ph. P., (2006). Dictionary of the history of ideas; studies of selected pivotal ideas, translated by a group of translators. Tehran: Soad, (Text in Persian).